Znaczenie normy EN 1090 dla wykonawców konstrukcji stalowych
Konstrukcje stalowe są jednym z niezauważalnych przez jednostki, ale istotnym dla ich dobra filarem dzisiejszej architektury. To wszelkiego rodzaju mosty, wiadukty czy stalowe struktury budynków pozwalają na swobodne poruszanie się po mapie świata, ułatwiając życie codzienne każdego człowieka. Ich stabilność, jakość i bezpieczeństwo odgrywa więc niebagatelną rolę w kontekście bezpieczeństwa ogółu. Zgodnie z dyrektywą 89/106/EWG „Wyroby budowlane” oraz zharmonizowaną z nią normą EN 1090, wykonawcy konstrukcji stalowych muszą stosować się do wymagań normy chcąc wprowadzić jakąkolwiek konstrukcję na rynek w krajowy lub międzynarodowy w obrębie Unii Europejskiej. Jakie są więc jej założenia i jakie znaczenie dla wykonawców ma norma EN 1090?
Wymagania normy EN 1090
EN 1090 to właściwie nie pojedyncza norma, a cała rodzina wymagań adresowanych do wykonawców konstrukcji stalowych i aluminiowych, określająca zasady oceny zgodności elementów konstrukcyjnych oraz wymagania techniczne dotyczące konstrukcji stalowych (EN 1090-2) i konstrukcji aluminiowych (EN 1090-3). Pierwszy z jej elementów, odnoszący się do kwestii oceny zgodności produktów końcowych z deklarowanymi przez producenta właściwościami elementów stanowi obecnie obowiązkowy zestaw standardów dla wszystkich wykonawców konstrukcji stalowych i aluminiowych.
Według zasad obowiązujących w obrębie standardu EN 1090, konstrukcje stalowe i aluminiowe pojawiające się na rynku w obrębie Unii Europejskiej muszą posiadać certyfikat jakości CE. Norma dotyczy wszystkich elementów stosowanych w konstrukcjach stalowych, aluminiowych i stalowo-betonowych, a uzyskanie znaku CE dla konkretnego elementu wiąże się z koniecznością przeprowadzenia dla niego obowiązkowej oceny zgodności w ramach EN 1090-1 oraz wdrożenia na terenie zakładu certyfikowanego systemu Zakładowej Kontroli Produkcji.
Norma EN 1090, a proces powstawania konstrukcji stalowych
EN 1090 ma niebagatelne znaczenie w procesie powstawania konstrukcji stalowych, gdyż obok standardowych przepisów i rozporządzeń krajowych odnośnie jakości, funkcjonalności i bezpieczeństwa wyrobów stalowych i aluminiowych ich wytwórcy muszą skupić się także na spełnianiu warunków określonych w normie EN 1090. Już pierwsza część normy wprowadza istotne zmiany do procesu produkcji, wymagając od wytwórców oceny zgodności produktów z ich właściwościami deklarowanymi, gdyż tylko takie mogą zostać dopuszczone do obrotu i użytkowania. Co więcej kolejne części EN 1090 dodają producentom konstrukcji i elementów ze stali i aluminium wytyczne w postaci dodatkowych wymagań technicznych.
Łącząc założenia EN 1090 z koniecznością wprowadzenia certyfikowanego systemu Zakładowej Kontroli produkcji i ogólnymi przepisami prawa budowlanego, wytwórcy konstrukcji stalowych i aluminiowych mają przed sobą niezwykle trudne zadanie. Tylko skuteczne zarządzanie całym procesem wytwarzania konstrukcji oparte o wymogi normy EN 1090 i zorganizowane w sposób minimalizujący występowanie ryzyka pozwala na zapewnienie odpowiedniego stopnia bezpieczeństwa takich konstrukcji i tym samym dopuszczenie ich do użytku publicznego.
Certyfikacja EN 1090 – znaczenie dla wykonawców konstrukcji stalowych
Podążając za wytycznymi normy EN 1090 nie trudno wywnioskować których elementów konstrukcyjnych dotyczą obowiązkowe wymagania oceny zgodności. Do wytycznych normy muszą stosować się wytwórcy elementów konstrukcyjnych ze stali lub aluminium wprowadzanych na rynek budowlany, elementów używanych w konstrukcjach zespolonych i żelbetowych, elementów stosowanych bezpośrednio lub jako zestawy elementów konstrukcyjnych, elementów wytwarzanych seryjnie i nieseryjnie, elementów wykonywanych z wyrobów konstrukcyjnych walcowatych i profilowanych na zimo, oraz wszelkich elementów produkowanych z kształtowników, elementów płaskich, prętów i odlewów. Z powodzeniem można więc powiedzieć, że certyfikacja EN 1090 ma ogromne znaczenie dla wykonawców konstrukcji stalowych i pozwala im na swobodne operowanie na rynku krajowym i europejskim.